Op zoek naar de  loorn

door Dona Ferentes 

Deel I: Verbannen uit Saga

Hoofdstuk 1: De dienaren van de koning

4

Van achter traden nu twee dienaren op Elvin toe, die hem, zachtzinnig maar dringend, tussen zich in namen. Elvin vermoedde dat hij de troonzaal achteruitlopend zou moeten verlaten, maar daar de koning van Saga hém niet bleek te respecteren, zag hij weinig reden het omgekeerd wel te doen. Zijn opvoeding won het. Hij boog zelfs, voor hij achteruit begon te schuifelen. Nog steeds wist hij niet wat de koning met zijn volk voorhad. Hij was niet van plan zijn paladijn, of spion, blindelings ernaar toe te leiden vóór hij dat wist. Maar de koning was een koning en zijn volk had Elvin tot dan toe goed behandeld. 'Nog één ding', zei Oswel de Eerste toen Elvin vlakbij de deuren was - tocht uit de brede gang daarachter verried dat ze al voor hem geopend waren. 'Ge zult met respect worden bejegend. U zal geen haar worden gekrenkt en mijn vertrouweling zal u beschermen met zijn wapens - want ik neem aan dat ge geen wapens weet te hanteren?’ 'Geen enkele floorn kan dat', antwoordde Elvin, zo waardig als hij kon. `Ze verzengen in onze handen.’ Hij had eraan kunnen toevoegen dat floorn meestal geen wapens nodig hadden, maar deed het niet. Deze mensenkoning wist al meer dan goed was.
'Ge staat onder mijn bescherming', zei de koning. 'Ga in vrede.'
De wanden van de gang - Elvin zag dat nu hij niet langer door zenuwen overmand was - waren met blauw fluweel bekleed, maar zonder het zilveren lijnenspel van het vloerkleed in de troonzaal. Alle deuren die ze passeerden waren met koper beslagen. Eén ervan stond open; in het voorbijgaan gluurde Elvin binnen en zag een groep vrouwen die zich zo te zien onledig hield met allerlei onnutte bezigheden: het vlechten van haren, het borduren van toch al prachtige stoffen... toen was hij al voorbij.
Elvin had tijdens zijn langdurig verblijf in Saga niet vaak de kans gekregen de vrouwen uit de hogere klassen gade te slaan. Niet vertrouwd met een andere sekse als hij was, had hij in het begin nieuwsgierig naar vrouwen gekeken. De exemplaren die hij op de markten, in de werkplaatsen en in de washuizen was tegengekomen, hadden hem nooit doen verlangen naar hun nabijheid. Maar de rustige manier waarop de dames die hij zojuist had gezien zich hadden vermeid en gekoesterd in elkaars gezelschap, deed hem aan zijn eigen verwanten denken. Alleen de muziek ontbrak.
Ga in vrede, had de koning bevolen, maar in werkelijkheid werd er noch gegaan, noch was er vrede in de manier waarop hij de eerste en vervolgens de grote binnenplaats werd over geduwd, en binnengebracht in een vertrekje in de dikke buitenmuur. De dienaren bevalen hem te wachten, en sloten bovendien de eiken deur aan de buitenkant af. Er was één raam, hoog in de muur en getralied, waardoor het zonlicht viel dat hij nog maar luttele glazen geleden zo rustgevend, zo vrolijk gevonden had. Tegen de muur hing aan kettingen een soort bank, die ook als brits dienen kon; een stevige tafel met een verweerd en gekerfd blad droeg sporen van broodkruimels.
Ook hier was niets te drinken, maar Elvin wist dat het dorstige gevoel gauw over zou gaan. De Floorn aten en dronken bij wijze van genot, als amusement, niet omdat zij het werkelijk nodig hadden. Een floorn kon een seizoen lang zonder voedsel en had daarna aan weinig genoeg. Hij vroeg zich af of de koning dat wist toen hij besloot hem zijn geld en goed af te nemen. Maar Elvin was op zijn comfort gesteld: goede, geitenleren laarzen met handgemaakte gespen (hij wierp een blik op zijn versleten schoeisel), zijdezacht ondergoed, een donzen peluw, handgemaakte wijnbekers, de smaak van versgebakken brood van gezeefd meel...
Buiten de poort klonk het gebruikelijke geroezemoes van de stad. Voetstappen haastten zich voort, het geratel van karrenwielen op de keien weerkaatste tegen de muren, het schreeuwen van schorre stemmen klonk op. Elvin had zich vaak afgevraagd of Sagaren schor geboren werden, of schor werden door het vele schreeuwen.
Hij kortte de tijd met een filosofisch spel. Zijn lot was bezegeld; verzet had geen zin.

volgende pagina | vorige pagina | inhoud | landkaart

wordt vervolgd !