Deel I: Verbannen uit Saga
Hoofdstuk 12: Verborgen bedoelingen
8
Het duurde even voordat het tot Elvin
doordrong. Een huwelijk tussen Aza’s dochter en koning Solaris van Bergamon?
De wezenloze en de zwakzinnige... Het verbaasde hem dat Werefried de Wijze
dat zomaar had goedgevonden, al had hij er misschien een groter belang mee
willen dienen. En Aza, wat voor bedoeling had zij toen zij haar dochter zomaar
weggaf? Zij hield van het meisje met een jaloerse liefde en scheen haar geen
moment uit het oog te willen verliezen. Waarom zou zij haar anders hebben
blootgesteld aan de ontberingen van een reis die op een veldtocht zou kunnen
uitlopen?
Toen trof het hem: het moest van het begin af aan Aza’s bedoeling zijn geweest
het kind uit te huwelijken!
`Het is wel een mooi meisje’, zei Marente. `Maar ze kijkt zo vaag uit haar
ogen, net of ze er niet helemaal bij is. Heel anders dan Solaris.... Die
denkt alleen aan heel dichtbije dingen, aan eten en drinken en de vacht van
zijn konijntje of zo, maar hij weet wél waar hij is. Weet je hoe ik hem hoorde
noemen? Antalis Solaris Sufjoris! Iedereen in Sol zegt het nu, er wordt
stiekempjes om gegniffeld maar niemand durft het hardop te zeggen. Het was
een vreemdeling die dat zei, iemand uit het hoge noorden. Er zijn heel
veel noorderlingen gekomen, nomaden, en tovenaressen, en die man die ik
sprak, die zich een Ziener noemt... Ik zou best een keer een kijkje willen
nemen ten noorden van de Poolwachters, jij niet? Ze zeggen dat de sprookjes
daar vandaan komen...’
Elvin was te beleefd om haar te onderbreken, maar hij popelde om te weten
te komen hoe het met Oswels voorgenomen huwelijk was afgelopen. Na een
tijdje scheen ze zijn ongeduld op te merken, want ze onderbrak haar gebabbel
en zei: `Het spijt me, ik dwaalde af. Je wilt zeker weten hoe het zit met
de nieuwe vrede, hè? Och kijk toch, wat een grappige vogeltjes! Wit als
marmer zijn ze! Heb je ooit zulke diertjes gezien?’
`Ja’, zei Elvin gauw, `ja, dat wil wel graag weten.’
Jonkvrouw Marente keek hem even niet begrijpend aan, toen schoot ze
in de lach.
`Je moet wel denken dat je met een halve gare te maken hebt! Ik ben gewoon
zo blij om weer op weg te zijn naar huis, daarom ben ik zo babbelig zie
je. Mijn halve leven heb ik bij mijn voedster doorgebracht, en ik vond
het er altijd veel fijner dan in de palts van mijn heer vader. Daar moest
ik... O nee, daar ga ik weer. Goed, de vrede dus. Er was een bekendmaking,
herauten reden vanaf het Hemelplein al die brede lanen op en stopten op
alle pleinen om het om te roepen, dus je kon het niet missen. Ik zat op
het dak van het huis van mijn gastvrouw de vogels te voeren, maar ik kon
het woord voor woord verstaan. Móóie woorden allemaal, het klonk alsof
het zo voor ons land het beste was, maar... Ik weet niet, geloof jij erin?’
`Als ik wist wáár ik in moest geloven!’ riep Elvin uit.
`O ja. Nu dan. Er is een verdrag gesloten tussen Saga, het koninkrijk ten
zuiden van hier, en Bergamon, en Karmel. Karmel is het onherbergzame land
waar Vrouwe Aza vandaan komt. Volgens de omroeper is ons buurland, Uglon
in het oosten, ons kwaad gezind. Maar Vrouwe Aza wil vrede en door het
huwelijk van haar dochter met de Onvergelijkelijke zou die gewaarborgd
zijn. Er zou bij nader inzien toch geen oorlog komen, zei de heraut, en
iedereen juichte en klapte en hapte weer in zijn kaneelbroodje. Maar later
op de marktpleinen werden andere dingen gefluisterd. Aza zou een grote
bruidsschat geëist hebben voor haar dochter. Spiromiro, een spiegelverkoper
die veel invloed op de Solanen heeft, zei dat die prijs té hoog was. Het is
een juweel, een kostbare steen, enig in zijn soort. Hij is in het bezit
van een of andere ongure snoeshaan en als we hem niet kunnen vinden, zegt
Spiromiro, verklaart Aza Bergamon alsnog de oorlog. Nog een stukje taart?’
`Wat voor snoeshaan is dat?’ vroeg Elvin voorzichtig.
volgende pagina |
vorige pagina |
inhoud |
landkaart
wordt vervolgd ! |
loorn